🖋️Nergiz Y.
Anne ve babalar çocuklarını yetiştirirken onlar için en doğru olanı yapmak ve geleceğe en iyi şekilde hazırlamak isterler. Fakat ebeveynler en doğru olanı yapmak isterken bazı zamanlarda farkında olarak veya olmayarak birkaç tutum sergiler. Bunlara örnek olarak; otoriter tutum, koruyucu tutum, ilgisiz veya kayıtsız tutum söylenebilir. Bu yazıda bu tutumları inceleyip uygun bir sonuca varmaya çalışacağım.
Otoriter Tutum
Ailenin katı disiplin uyguladığı, yönetim odaklı bir tutumdur. Çocukların ne yiyeceği ne giyeceği, oyun arkadaşları dahil vb. her şey aile tarafından belirlenir. Çocuğun hiçbir isteği ve kararı önemsemez. Böyle bir ortamda büyüyen çocuklar özgüvensiz olabilir. Böyle çocuklar genellikle sessiz ve sosyal açıdan pasif olabilir. Bazen duygusal olarak patlayabilir ve sessizliklerini öfke kullanımı ile bozabilirler.
Koruyucu Tutum
Bu tarz bir tutumda çocuk dış dünyadan zorla korunur. Anne ve baba “çok sevmek” bahanesi ile çocuğun yerine koşar, oynar, düşer, kalkar ve aman çocuğum, aman evladım diye sızlanarak çocuğu birçok şeyden soyutlar. Bu durumun sonucunda aynı otoriter tutumda görüldüğü gibi çocuk özgüven kaybı yaşayabilir. Üstelik bu çocuklar yavaş yavaş anne ve babaya daha bağımlı bir hale gelirken, sosyal yaşama karşı çok hazırlıksız ve çekingen bir şekilde büyürler.
İlgisiz Tutum
Çocuğun davranışları, hal ve hareketleri karşısında her zaman ilgisiz ve kayıtsız davranan ailelerin tutum tarzına denir. Bu anne ve babaların yoğunluk, dikkatsizlik veya “biz böyle gördük” gibi bahaneleri olabilir. Çocuk, anne ve baba tarafından dikkate alınmadığı için sevgiye ve ilgiye aç duygularla büyüler. Kendisini değersiz, ihmal edilmiş olarak görür ve sevgiyi her zaman başka kişilerden aramaya çalışırlar. Anne ve babanın ilgisini olumlu şeylerle çekmeyi başaramadığından olumsuz şeylere yönelir ve eğer bunu başarırsa… olumsuz davranışları sürdürmeye devam edecektir.
Peki Doğru Tutum Nedir?
Çocuk yetiştirme konusunda yapılan yanlışların üzerinde durup düşüneceksek bu liste daha çok uzayıp gidebilir. Bunun yerine şimdi yetiştirme konusunda biraz da olumlu yönlere bakıp nasıl bir tutumla çocukları büyütmemiz gerektiğini odaklanalım. Çünkü…
“Çocuklar RAB’bin verdiği bir armağandır, Rahmin ürünü bir ödüldür.”
(İncil Yeni Çeviri, 2008, Kitabı Mukaddes) (Mezmurlar 127:3)
Aileler ilk olarak şunu bilmelidir ki, çocuklar onlara Tanrı tarafından verilen bir armağan ve emanettir. Bu nedenle, ebeveynler çocuklarının iyiliğini her an gözetmelidirler. Aslında her insanın yaratıcısı olan Tanrı aynı zamanda bizlerinde Babası ve hatta annesi gibidir. Tanrı’da her durumda bizlerin iyiliğini istemekte ve iyiliğe yöneltmektedir. Kendi çocuklarımıza onların da birer Tanrı çocuğu olduğunu hatırlatmamız gerekir. Tanrı nasıl her durumda bize karşı merhametliyse biz de çocuklarımıza karşı her durumda merhametli ve olgun olmalı ve olacağımıza dair onlara bahsetmeli ve söz vermeliyiz. Böylece onlar hem Tanrı’ya hem de siz anne ve babalara saygı gösterecektir. Derin sevgi ve merhameti alan çocuk özgüven kazanırken; düşünüldüğünü, dikkate alındığını ve O’na güvenildiğini fark ederek daha değerli hissedecektir.
Böylece çocuklarımız büyüyüp arkasına baktığında: dünü daha sağlıklı ve temiz, bugünü güçlü ve iradeli ve yarını umut dolu olacaktır.
