Hristiyan Ailelerde Büyüyen Çocuklar
Şeyma B.
İmanlı ailelerde büyüyen çocuklar her zaman Tanrı, Kutsal Kitap ve ibadet ile iç içedirler ve bunlarla büyürler. Ancak ilerleyen yaşlarda aslında hep içlerinde oldukları yaşayışı sorgulamaya başlayabilirler.
4-12 yaş arasındaki çocuklar eğilim olarak çevrelerinde olup biten olayları anlar ancak sorgulamadan kabul görme duygusuyla bu süreci yaşamaya devam ederler.
Devam eden yaşlarda ergenlik çağına yaklaştıklarında çok fazla yönden değişmeye başlarlar. Bedenlerinde, bulundukları çevrede, kıyafetlerinde, tercihlerinde, alışkanlıklarında oldukça büyük değişimler olur. İnsanların onlara hitap şekilleri değişir ve hayatlarında almaları gereken sorumluluklar artar. Bununla birlikte, hayatlarında olup bitenleri sorgulamaya başlamaları oldukça doğaldır çünkü psikolojileri ve düşünce biçimleri bu değişimlerden fazlasıyla etkilenir. O zamana kadar sonsuz bir şekilde kabul ettikleri Tanrı’nın aslında ne veya kim olduğunu, bu dünyada neden var olduğumuzu, hayattaki amacımızın ne olduğunu kısacası inançlarını ve buna dair her şeyi sorgulamaya başlayabilirler.
Bu onlar için büyük soru işaretlerine yol açar. Peki, biz aileler olarak bu süreçte ne yapmalıyız?
Bu süreçte onlara destek olduğumuzu somut bir şekilde görmelerini sağlayabilirsek, bize olan güvenleri hem inançsal açıdan hem de zaten ergenlikle ilgili diğer dönemlerden de geçtikleri süreçte oldukça artacaktır. Onları her koşulda desteklediğimizi göstermeliyiz. Onların iman yolculuklarında yol arkadaşı ve yol göstericisi olmalıyız. Bu yolda en büyük yardımcı tabii ki Kutsal Kitap’tır. Kutsal Kitabı ve onun yaşayan sözünü onlarla doğru şekilde paylaşarak yolunu aydınlatmalıyız. Gerektiğinde sorularına cevap vermek için onlarla derin sohbetler etmeli, gerektiğinde de soruları kendimiz sorup, onların doğru cevapları bulabilmeleri için alan açmalıyız.
Bu önemlidir, her zaman her soruyu bizim cevaplamamız onun önüne pişmiş balığı koymaktan farksızdır. Ama onların bu süreçte doğru cevabı kendilerinin arayıp bulmasını yani balığı kendilerinin tutması önemlidir. Kendi başına çözümü bulabileceği durumda biz gerekli olan materyalleri sağlarsak yeterli olacaktır.
Aile bunun bilincinde olmalıdır. Bu bir müjdeleme sürecidir. Biz aile olarak çocuğumuzun kurtulmasını ve doğru yolda olmasını tabii ki isteriz. Ama bunu dışarıdaki kişilere nasıl hoşgörü ve merhametle yapıyorsak, çocuğumuza da aynı şekilde yapmak zorundayız. Büyük sabır ve şefkatle doğru yolu bulmalarında rehber olmalıyız. Farkında olmak zorundayız ki, hiçbir konuda bizimle aynı düşünmek zorunda değiller. Eğer onlara bu konuda baskıcı olursak, daha kötü sonuçlar doğurması muhtemeldir.
Merhamet ve sevgiyle, doğru zamanda doğru sorular ve doğru cevaplarla, Kutsal Kitap’ın ışığında ve duayla çocuklarımızın doğru yolu bulmasını bekleyip, bulduklarında Tanrı’nın sevincini onlara yansıtabilmemiz dileğiyle.